Donderdag 3 juni mocht ik spreken over de overgang op het aardgas in de jaren 60 en de lessen voor onze energietransitie. Dit event was georganiseerd door Econic met als hoofdvraag: hoe kun je mensen verleiden om mee te doen aan de energietransitie? Mijn medesprekers kwamen uit de marketinghoek en wisten al snel de geschiedenis te koppelen aan moderne verleidingstechnieken. In dit blogbericht wat inzichten uit deze sessie en een aantal hersenspinsels om de energietransitie beter te ‘framen’.
Een naam voor de Dikke Van Dale
De marketeers kwamen met een scherpe analyse van ons huidige frame (hoe een product/dienst wordt gepositioneerd). Energietransitie als term is te groot en complex. Om in het geheugen en onderbewuste te komen van mensen is het van belang de energietransitie een sterker label te geven. Kortom, een pakkende naam. Denk bijvoorbeeld aan ‘plofkip’ voor goedkoop kippenvlees en BOB voor het tegengaan van rijden onder invloed. Dit label moet zo succesvol zijn dat die uiteindelijk in de Dikke Van Dale terecht komt. Dit is een teken van brede acceptatie en bekendheid.
Bij het bedenken van zo’n naam is het wel opletten niet teveel uit te gaan van dwang of negatieve associaties. Dit zou weerstand opwekken bij bewoners, aldus de marketeers. Ik herken dit. De focus vanuit de Rijksoverheid met verduurzamen was lang ‘van het aardgas af’ of ‘aardgasvrij’. Dat klinkt natuurlijk als iets verliezen. Een ander voorbeeld is 'proeftuin aardgasvrij', welke bewoner voelt ervoor om in een 'proef' te zitten? Zeker met een tekort aan duidelijke alternatieven en een regierol van de overheid is het draagvlak voor het uitfaseren van aardgas dus ook afgenomen de afgelopen jaren.
Je moet zelf de slingers ophangen
Aan het eind van de avond bij Econic hadden we helaas nog geen mooi woord of frame voor de energietransitie. Het is wel in mijn hoofd blijven hangen en ik heb een leuke suggestie. De afgelopen week werd in gestalked of ik wilde helpen met oranje slingers ophangen en een ware Oranjekoorts is uitgebroken in mijn wijk. Wat begon als één huis met slingers heeft zich rap verspreid en achterblijven terwijl de buren meedoen, dat wil je natuurlijk niet.
Deed mij een beetje denken aan het gezegde ‘Het leven is een feest, maar je moet wel zelf de slingers ophangen’. Is het niet andersom? Het leven wordt een feest als we slingers ophangen? Als het zichtbaar is, dan is het aanstekelijk. In onze duurzame reis zagen we dat al met zonnepanelen. Heeft de burenman ze aangeschaft, dan volgen er meer in de buurt. Misschien moeten we de goede stappen die worden gezet zichtbaar maken én leuker. Niets mis met wat groene slingers bij een geïsoleerd huis toch? Een ander idee wat ik voorbij hoorde komen is een groen schildje. Dus niet zo’n schildje waarop staat ‘Beeldbepalend pand’, maar ‘Duurzaam pand’. Ik kijk uit naar het eerste warmtepomp, zonnepanelen of isolatiebedrijf dat met een ludiek idee komt!
Ben vooral benieuwd naar jullie ideeën. Hoe maken we de energietransitie zichtbaar en kunnen we komen met een beter woord?